Verhalen over de zandbak

Iedereen heeft wel eens in een zandbak gespeeld. Je had oneindig veel mogelijkheden met zandbakzand voor je meest creatieve uitingen. Alleen je verbeelding was de grens. Tenzij je te maken had met een goedkope zandbak dat geen zandbakzand had. Dan herinner je misschien meer verhalen over knieën en handen die opengehaald worden elke keer dat je valt in de zandbak. Ikzelf had een hele goede zandbak in de tuin van mijn ouderlijk huis. Daarin kon je de hele zomer vertoeven. We maakten vaak ook bruggen van zand en deden dan water in de zandbak. En als je het zat was kon je gewoon alles slopen want het is toch maar zand.

Openbare zandbakken is een ander verhaal

Maar de zandbak op school was toch wel een heel ander verhaal. Daarin mochten alleen maar grote kinderen spelen. Alle kleine kinderen werden weggestuurd omdat bij ons op school maar voor één doeleinden werd gebruikt: het maken van een bunker of een serie van loopgraven. Hierbij waren er twee kampen. Ik zat het kamp van mensen die gewoon een leuk iets wilden bouwen. Maar andere mensen die wilden het gebruiken voor een potje oorlog. Uiteindelijk zorgde de tweede groep mensen ervoor dat ik niet meer verder kon met mijn bouwwerk. Wat voor verhalen heb jij eigenlijk over de zandbak die je je nog kan herinneren?